Düzce Gezi Rehberi: Düzce’de Gezilecek Yerler, Mavi ile Yeşilin Buluşması

Düzce; iklimi, zengin doğal kaynakları, bozulmamış çevresi, zengin tarihi ve kültürel varlıkları, yerel yaşam tarzı ve gelenekleri, coğrafi konumu nedeniyle ana pazarlara yakınlığı, bir üniversite kenti oluşu, genç ve dinamik nüfusu, alternatif turizme uygunluğu ve dört mevsim turizm imkanları ile bölgenin önemli şehirlerinden.

17 Ağustos 1999 ve 12 Kasım 1999 depremlerini yaşayan Düzce aynı zamanda acı hatıralar bırakmış bir şehir olarak kalmış hafızalarda.

Düzce Tarihçesi

Batı Karadeniz’in ayakta kalan tek antik kenti olan şehrin tarihi M.Ö. 1390 – 800 yılları arasında hüküm süren Hitit (Eti) medeniyetine kadar uzanır. Şehir ve çevresi 15. yüzyıldan beri bilinmekte.. Bilhassa Evliya Çelebi’nin Seyahatname’sinin ikinci cildinde şehirdeki bir Tuz Pazarından bahsetmekte.

Yöre, birçok kavimin ve devletin istilasına maruz kalmış. Çevrede Frig, Lidya, Pers, Roma, Bizans, Selçuk ve Osmanlı uygarlıklarının izlerini görmek mümkün.

Şehrin tarihi dört zaman döneminde ele alınabilir;

Eski Zaman Bitinyalılar Devri:

Bu dönemde Düzce hemen hemen ortada yoktu. Ancak Prusias (Üskübü) mevcuttu. Şehir ise düz ve geniş bir ova hatta bataklıklar halinde, Bitinyalılar’ın oturdukları yerlerin doğusunda kalıyordu.

Roma ve Bizans Devri:

Prusias (Üskübü) ile birlikte Düzcenin ovasında çok geri durumda iken Bitiuyoji Nikomed, Romalılara vasiyet ederek hayata gözlerini yumdu. III. Nikomed’in oğlu Filmostan’dan sonra ise Bitinya bir süre tamamen Romalıların idaresi altına kaldı. şehrin bu zamanki hali I. devreye göre biraz daha gelişmeye yüz tutmuş görünüyordu. Bitinyalılar devrinde bataklık halinde bulunan Düzce Ovası Romalılar zamanında ıslah edilerek ziraat için daha elverişli bir hale getirildi ve yavaş yavaş iskan edilmeye başlandı. Romalılardan sonra bu bölge Bizanslıların hakimiyetine geçti. İşte kentin gelişmesi, parlaması bu devrenin son zamanlarına rastlar.

Osmanlılar Devri:

Osmanlı İmparatorluğu zamanında Orhan Gazi’nin komutanlarından Konuralp Bey 1323 tarihinde burayı Bizanslıların hakimiyetinden kurtararak imparatorluk topraklarına kattı. Bu yörenin adı komutan Konuralp’e izafeten verilmiş ve günümüze kadar bu şekilde ulaşmıştır. Şehre bağlı Konuralp beldesinde yer alan antik şehrin tarihi, milattan Önce 3. yy’a kadar dayanıyor.

Düzce 14. yy. ilk çeyreğinden itibaren Konuralp ilçesi ve kısaca “Konrapa” diye anıldı. O zaman ilk ilçe merkezi Gümüşabadı’dır. Daha sonra ilçe mekezine Üskübü denildi. Merkezide Prusias (Üskübü) idi. Kent bu sıralarda ticaret ve arazi bakımından Üskübü’yü ve ilk ilçe merkezi olan Gümüşabadı’yı gölgede bırakacak şekilde gelişme gösterdi. 1871 yılında ise ilçe merkezi Düzce’ye nakledildi.

Cumhuriyet Devri:

Bu devirde her yerde olduğu gibi büyük bir gelişme gösteren Düzce Türkiye‘nin en işlek ve zengin ilçesi oldu. D-100 karayolu ve TEM otobanının geçmesiyle ulusal ve uluslararası boyutta gündeme geldi. 17 Ağustos ve 12 Kasım 1999 depremlerinden sonra kısa sürede yeniden kalkınabilmesi için 9 Aralık 1999 tarihinde 81. ilimiz oldu.

Eski Akçakoca Caddesi 1929

Coğrafi Yapı ve Doğa Gezi Rotaları

Düzce, Karadeniz Bölgesinin kıyı kesimlerinde görülen nemli ve fazla sert olmayan iklimin etkisi altında. Ayrıca doğal bitki örtüsü açısından zengin sayılan bir şehir.

Bolu topraklarının batı ve kuzeyinde Sakarya ilinin doğusunda ve Zonguldak ilinin güneybatısında yer alır. Kuzeyinde Karadeniz ile sınır. Diğer illerle sınırlarını tabii sınırlar oluşturuyor. Bu sınırlar kuzeybatıda Sakarya ile Melen Çayı, batı ve güneyde dağların üst kısımları. Deniz seviyesinden yüksekliği 160 metre. Güneydeki bu dağlar, batıdan doğuya Keremali, Elmacık, Güney Bolu ve Sünnice dağları.

Şehrin toprakları, kıyı kesimi dışında ortası çukur, çevresi dağlarla kuşatılmış alanlardan oluşur. Kuzey kesimde Akçakoca Dağları, doğu kesimde Bolu Dağları, güneydoğu ve güney kesimde de Abant Dağlarının batı uzantıları yer alıyor. Orta kesimdeki çukur alanda tarımsal üretim açısından büyük önem taşıyan Düzce Ovası yer alır.

Efteni Gölü

Düzce’nin Akarsuları

Şehrin başlıca akarsuyu Melen Çayı. Akçakoca Dağlarından doğan bu akarsuyun Melen Gölü de denilen Efteni Gölü’ne kadarki bölümü Küçük Melen Çayı, bu gölle denize döküldüğü Melenağzı arasındaki bölümüne de Büyük Melen Çayı adı verilir. Küçük Melen Çayı üzerinde yapılan Hasanlar Baraj Gölü ildeki tek yapay göl.

Hasanlar Baraj Gölü

Düzce’nin Şelaleleri

Kent su kaynakları yönünden oldukça zengin. Su kaynakları yörede doğar, yine yöreden Karadeniz’e dökülür. Güzeldere Şelalesi en yüksekten akanıdır. (130m), Samandere Şelalesi (Tabiat Anıtı), Aydınpınar Şelalesi, Bakacak Şelalesi, Aktaş Şelalesi, Derinoba Şelaleleri, Sarıkaya Şelalesi, Kurugöl Şelalesi ve Kanyonu, Saklıkent Şelalesi, Konaş Şelalesi, Yoğunpelit Şelalesi, Gölormanı şelaleleri bulunuyor.

Güzeldere Şelalesi

Samandere Şelalesi

Düzce’nin Yaylaları

Yine birbirinden güzel yaylalarda, yayla turizmi, gençlik turizmi, doğa turizmi, eko turizm, kamp turizmi, safari turizmi yapılabiliyor. Bu Yaylalardan Kardüz Yaylası kış turizmine aday. Topuk Yaylası ve Göleti, Sakarca Yaylası, Doruk(Sinekli) Yaylası, Kocayayla, Şehirliyayla, Odayeri Yaylası, Torkul Göleti Yaylası, Pürenli, Balıklı Yaylaları başlıca yaylalar.

Kardüz Yaylası

Topuk Yaylası ve Göleti – Fenerbahçe Spor Tesisleri

Düzce’nin Mağaraları

Kent Mağara yönünden de oldukça zengin. Yığılca’da Sarıkaya-Gökceağaç Mağarası, Aksu Mağarası, Çamlı Mağarası, Yağcılar Mağarası, bunlardan en büyüğü Sarıkaya Mağarası, Akçakoca’da Fakıllı Mağarası ve Yeni Mahalle Mağarası.

Sarıkaya Mağarası

Düzce’nin Nehir, Göl ve Göletleri

Cumayeri ilçesi Dokuzdeğirmen Köyü yanından geçen Büyük Melen Nehri Raftinge elverişli. Hatta 13 km. lik parkuru Türkiye’nin 3. büyük rafting sporlarının yapıldığı yer.

Kurugöl, Topuk Yaylası Göleti, Efteni Gölü, Hasanlar Baraj Gölü, Karagöl, Torkul Yaylası Göleti, Dipsizgöl Düzce’de yer alan göl ve göletler.

Kurugöl

DÜZCE’DE NE YENİR? DÜZCE YEMEKLERİ

Oldukça kozmopolit bir şehir olan Düzce, Manav (Türk), Arnavut, Çerkez, Abaza, Laz, Tatar, Gürcü, Macır (muhacir), Kürt, Çingene gibi bir çok etnik kökeni, Türk üst kimliği altında birleştirmiş, kaynaştırmış ve halen iç içe yaşamalarına imkan sağlayan bir yapı oluşturmuş.

Türkiye’nin her bölgesinde yeni tanıdığınız birine “Nerelisin?” diye sorulur ve cevabı takiben devam edilir “içinden mi?” diye. Düzce’de ise “hangi millettensin?” diye sorulur. Böylesine enteresan bir diyardır yeşil şehir.

Bu kozmopolit yapı, halkın damak zevkini de oldukça çeşitlendirmiş ve geliştirmiş. Arnavut böreği , Çerkez tavuğu, Şıl börek, Katlama, Boşnak böreği, Höşmerim, Lepsi, Mamursa, Haluj, bu gelişmiş damak zevkinin birkaç numunesidir sadece.

Arnavut Kardeşler Lezzet Köftecisi

Bütün bunların dışında ve en başında ise Düzce Köftesi ve Arnavut Ciğeri tartışmasız olarak yerini alır. Akçaabat, İnegöl, Tekirdağ köfteleri gibi fazla reklamı olmadığından Düzce köftesi, yöre halkına ve meraklısına hitap etmiş yıllarca.

50 seneyi aşkın hizmet vermeye devam eden, kalite, hijyen ve lezzet konusunda şehirde önder mekan Arnavut Kardeşler Lezzet Köftecisi‘dir.

Şehirde daha modern, estetik bir mekan arıyorsanız konseptinde rakipsiz olan Gani Gastro Cafe‘ye mutlaka uğramalısınız. Yemekleri, kahvaltısı, tatlıları, çayı, kahvesi, servisi ve sunumu ile bence tek seçenek burası. Kente vizyon katan bir mekan olmuş.

---

Bizi takip edin! | Follow us!

Anadolu’dan ve Dünya’dan lezzet notlarımızı paylaştığımız instagram.com/gurmexcom ve facebook.com/gurmex sosyal medya hesaplarımızdan bizi takip edebilirsiniz.

---

Gani GastroCafe

Karnımızı doyurduk, kahvemizi de içtik o halde detaylı Düzce gezilecek yerler yazımıza başlayalım. 🙂

DÜZCE MERKEZ GEZİLECEK YERLER (KONURALP BELDESİ)

Samandere Şelalesi (Tabiat Anıtı):

Şehrin güneydoğusunda, il merkezine 26 km. mesafede yer alan Samandere Şelalesi, Samandere Köyü sınırları içinde bulunuyor. Bulunduğu köye adını veren, tabiat olaylarının meydana getirdiği özellikler ile oluşan Samandere Şelalesi, doğal oluşum özellikleri ile Milli Parklar Kanunu gereğince, Orman Bakanlığınca “Tabiat Anıtı” olarak tescil edilmiş.. Samandere Şelalesinin de bulunduğu 500 metrelik dere boyunca, anıt ağaçlar, 3 adet şelale ve 1’de Cadı Kazanı adı verilen derin bölüm bulunuyor.

Samandere Şelalesinde, büyük ağaçların arasından şiddetle akan sular, beyaz köpükler halinde dökülerek “Cadı Kazanı” içinde, derin kayalıkların arasında adeta kaynıyor. Şelalenin arkasındaki kayanın içinde, doğal olarak oluşan mağara ile bir ara kaybolan sular biraz ilerden tekrar ortaya çıkarak akışını sürdürüyor. Bir anda insanın içine ürperti ile birlikte ferahlık veren suyun şiddetli akışında şekillenen kayalarıyla da Samandere Şelalesi, kesinlikle görülmeye değer güzelliklere sahip.

Kurugöl (Sülün Yetiştirme Sahası):

Düzce’nin Üçköprü Köyüne 3.5 km. uzaklıkta bulunan Kurugöl ve çevresi, Orman Bakanlığınca Sülün yetiştirme ve yerleştirme alanı olarak belirlenmiş. Nesli tükenmekte olan sülünlerin, doğal ortamı içinde çoğalmasını sağlamak için yörede av yasağı uygulanıyor. Eskiden yöreye adını veren göl, çevredeki su kaynakları toplanarak yeniden canlandırılmış. Şehre ve Kaynaşlı’ya hakim bir yükseklikte bulunan Kurugöl, yeni yetişen Çam, Köknar vb. ağaçlardan oluşan ormanlık saha içinde güzel bir manzaraya sahip.. Kurugöl, günübirlik gezi ve piknik alanı olarak değerlendiriliyor.

Derdin Kaplıcası:

Düzce’nin 17 km. güneyinde, 400 metre rakımlı, etrafı ormanlık alanla çevrili Derdin (Dolay) Kaplıcası çevresine şifa dağıtıyor. Kaplıcadaki su, duru, renksiz ve kokusuz.. 2 lt/s debideki suyun sıcaklığı ise 42 derece. Derdin Kaplıcası özellikle mide, bağırsak, safra kesesi, karaciğer, böbrek, şeker ve ayrıca deri hastalıkları için oldukça şifalı. Derdin Kaplıcasında konaklama amacıyla 15 odalı küçük bir otel de bulunuyor.

Antik Şehir: Prusias Ad Hypium

Şehre bağlı Konuralp beldesinde yer alan antik şehrin tarihi, milattan önce 3. yüzyıla kadar dayanıyor. Konuralp ilk olarak tarih sahnesine Hypios adı ile çıkmış. Doğudan batıya uzanan, Küçük Melen ve Tabak Çayları yakınında, ovada son bulan bir tepenin üzerine kurulan kasabanın adı Hypios’dan sonra Kieros olarak anılmaya başlamış.

1. Prusias (M.Ö.283 – M.Ö.183) Kieros’u zaptedip buraya Bithyn kolonisi yerleştirerek kısa zamanda eskisine göre daha bayındır hale getirip, şehri bir çok abidelerle süslemiş ve tahkim ettirdikten sonra adını da değiştirmiş. Kralın adına izafeten “Prusias” ismini almış.. Bursa ve Gemlik‘deki diğer Prusias şehirlerinden ayırt edilmek için bu yeni kente Prusias Pros Hypios, yani “Melen Kenarındaki Prusias” adı verilmiş. M.Ö. 74’den sonra, Roma hakimiyetine girmişler ve bu devrede Prusias Pros Hypios, Latin kültürünün tesiri altında kalmış. Merkezi Nikomedia olan şehir Pontus egemenliğine girdikten sonra Bithynia Pontus eyaletinin şehri olarak ve “Prusias ad Hypium” adıyla yaşayışına devam etmiş. Keşfedilen ve Fransız arkeologlardan Georges Perrot’nun ilim alemine kazandırdığı bir kitabeden, Prusias ad Hypium’da on iki kabile ve her birinin iki başının olduğu anlaşılıyor.

Şehrin sembolü olan Tanrıça Tyche heykeli ve bu gün Tabak Çayı yatağında toprakla kapanmaya yüz tutan Roma Köprüsü, 3 kemerli ve 10 metre boyunda. Prusias ad Hypium’un ilk çağlarına ait surlardan ise belirli bir iz kalmamış.

Tyche Heykeli

535 yılına doğru Prusias (Konuralp), Claudiopolis’ten sonra bölgede ikinci önemli şehir olmuş. Konuralp’de bulunan Hac işaretli mezar mermerleri de bu devre ait arkeolojik kalıntılardan. 395’de Büyük Theodosius ölmüş ve Roma İmparatorluğu resmen Doğu ve Batı olmak üzere ikiye bölünmüş. Bu dönemde Prusias ad Hypium da Doğu Roma İmparatorluğu sınırlarında kalmış.

Antik Tiyatro (40 Basamaklar):

Konuralp’in etnik zenginliğini gösteren en önemli kalıntılarından biri de tiyatrosu. Halk arasında 40 Basamaklar olarak da bilinen antik tiyatro, M.S. birinci yüzyıla kadar yöreye hakim olan Prusias Krallığı döneminin sanatsal zenginliğini gösteren en canlı eserler arasında. Adı her ne kadar 40 Basamaklar olarak anılsa da, tiyatro ilk zamanlarından bu güne, sahnesi yıkılmış, oturma kademeleri ise yarı yarıya yok olmuş bir eser olarak kalmış. Tepenin üst kısmına yaslanmış olarak duran tiyatro, yarı daire şeklinde olup, iki ucu kesilmiş, oturma kademeleri yarı daireden daha kısa bir şekil almış. Güneye bakan tiyatronun uzunluğu 100 metre, genişliği ise 74 metre. Beyaz, sağlam ve mahalli güzel kalkerli taşlardan yapılmış. Yaklaşık 2000 yıllık tiyatro düzenlenen çeşitli etkinliklerle yeniden canlandırılmaya çalışılıyor. Antik Tiyatro son yıllarda düzenlenen festival ve konserlere de ev sahipliği yapıyor.

Mermer Köprü:

Konuralp’in batısından geçip, Efteni Gölüne dökülen Tabak Deresi üzerinde; Akçakoca yolu ile Çilimli yol ayrımındaki mermer köprünün bu gün yalnızca 10 metrelik üç kemeri görülebiliyor. Beyaz mermer bloklardan ve hiç harç kullanılmadan yapılmış olması köprünün en büyük özelliği olarak tanımlanıyor. Akçakoca Yolu Konuralp çıkışında bu gün kullanılmakta olan yeni köprünün arkasında kalan tarihi mermer köprünün, 50 yıl kadar önce, halen faaliyette olan yeni köprü yapılıncaya kadar kullanılmış olduğu biliniyor. Ancak ne zaman ve nasıl yarısının yıkıldığı konusunda kesin bir bilgi yok. Yarısı yıkılmış olmasına rağmen bu gün bile taş yapısı bozulmamış olan köprünün de M.S. birinci yüzyıla ait olduğu sanılıyor.

Mozaikler:

İlk olarak 1959 yılında Konuralp şehir merkezinin güneyinde, Akçakoca yolu kenarında Eski Roma Yolu olduğu tahmin edilen kanal mevkisinde tesadüfen iki büyük ve önemli mozaik bulunmuş. 40 metrekarelik mozaik zeminde lir çalan Orpeus, çevresinde hayvanlar ve dört köşesinde dört mevsim tasvirli kadın başı figürleri bulunuyor. Diğer mozaikte ise Achilleus ve annesi Thetis’le ilgili ve bir sahne resmedilmiş. Mozaik zeminin M.S. 1. yüzyılda Roma Devrinde yaşayan zengin bir Romalının evinin salonuna ait zemin döşemesi olabileceği tahmin ediliyor.

Surlar: 

Roma çağına ait olan kale duvarlarından hiç bir kalıntı görülmüyor. Ancak, M.S. 253-268 yıllarında İmparator Gallienus zamanına ait sikkede, Prusias ad Hypium’un iki kuleli şehir kapısının tasviri görülmekte. Bizans çağı surlarının 200 metrelik bir kısmı ise hala ayakta. Bu surlar, Akçakoca Yolu kenarında, Antik köprünün bulunduğu yerin tam karşısından başlayarak Hamam Sokağı’na kadar devam ediyor. Evlerin bahçelerinde kalan surların bir kısmı bugün kimi yerde evlerin temelini kimi yerde de bahçe duvarlarını oluşturuyor.

Yine şehir merkezinin güneyinde; Düzce’den gelen ana caddenin sağında Antik tiyatroya uzanan dar bir yol üzerinde bulunan ve “Atlı Kapı” adı ile anılan bir kapı bulunuyor. Sokağa da adını veren Atlı Kapının ikinci defa kullanılmış olan mahal taştan büyük bir lentosu bulunuyor. Üzerinde at tasviri ve Yunanca bir kitabe bulunan taşın, bir Prusias vatandaşı tarafından annesine mezar kitabesi olarak yapıldığı sanılıyor. Surlar buradan itibaren bir süre daha güneydoğu istikametine doğru devam ediyor ve kare şeklinde bir kule ile son buluyor. Kale duvarları, bir biri üzerine konan kitabeli sunaklar, kaideler, tiyatroya ait oturma kademeleri ve büyük bloklarla yapılmış.

Diğer tarafta şehrin yüksek kısmında, akropolde, Osmanlı dönemine ait surlar bulunuyor. Bu surların bulunduğu çevrede yörenin meşhur ağası Topçuoğlu Ailesinin konağının bulunduğu belirtiliyor.

Su Kemerleri:

Şehrin eski su tesisatından kalma 11 tane istinat ayağı, akropol tepesi ile Kemer Kasım Köyü yolu üzerindeki tepeler üzerinde sağlam olarak duruyor. Üzerinden geçen su kanallarını taşıdığı sanılan su tesisatı moloz taş ile yapılmış. Tesisat kimi kaynaklara göre Osmanlılar dönemine, kimi kaynaklara göre ise daha eski dönemlere ait olarak belirtiliyor. Su tesisatının 500 metre kadar doğusunda, Çan Kule denilen yerde kitabeli bir lahit ile mozaik döşeme kalıntıları ve kilise olması muhtemel bir harabe mevcut.

Tyche Heykeli:

1931 yılında bulunan ve halen İstanbul Arkeoloji müzesinde sergilenen; 2.60 metre yükseklikteki heykel Bereket Tanrıçası Tyche’yi tasvir etmektedir. M.Ö. 4. yüzyıldaki heykeltıraşlık mekteplerinin tesiri altında, M.S. 2. yüzyılda yapılmış olan bu büyük heykelle birlikte bir de, üzerinden 10 satırlık kitabesi bulunan heykel kaidesi ortaya çıkarılmış. Şehrin sembolü olan Tanrıça Tyche’nin sol eli çeşitli meyve ve toprak ürünlerinden meydana gelen bir bereket boynuzu tutmakta. Aynı kolu üstünde ise elinde üzüm salkımı ile bir çocuk ve başında da bir taç bulunuyor. Replikasını Konuralp Müzesinde görebilirsiniz.

Antoninus Pius Büstü:

1991 yılında, Konuralp’in güneyindeki bir tarlada Roma İmparatoru Antonius Pius’un (M.S. 138-161) büstü bulunmuş. Büst Konuralp Müzesinde sergileniyor.

Heykeller:

Konuralp’den çıkarılıp 1901’de İstanbul müzesine alınan diğer heykeller de Lateran Müzesindeki Sophocles tipi, kumaş katları sade giyimli bir erkek heykeli ile Helenistik bir tipin Roma Çağında (M.S. 2. yüzyıl) yapılmış bir kopyası olan oturan mermer kadın heykelidir. 1949 yılında Konuralp’in Sarafiye mevkisinde bulunan ve M.S. 3. yüzyıla ait Mermer Çocuk heykeli de yine İstanbul Müzesine gönderilen eserler arasında. Milo Venüsü tipinde Venüs heykelciği, mermerden yapılmış ve sandalını çözen Afrodit Heykeli, M.S. ikinci yüzyıla ait çok sayıda küçük plasto başlığı, duvarlar önünde; zırhında çelenk tutan iki zafer ilahesi ile süslü olan bir Roma imparatorunun zırhlı heykelinin parçaları da bölgeden çıkan önemli eserler arasında yer alıyor.

Lahit:

Konuralp’in batısındaki Tepecik Nekrapolü’nde 1937 yılında bulunmuş. Eser, Konuralp Müzesi bahçesinde sergileniyor. Mermerden yapılan bu eser 1.20 metre yükseklik, 1.22 metre genişlik ve 2.47 metre uzunluğa sahip. Lahit’in tüm yüzeyinde kabartma boğa başlarıyla birbirlerine bağlanan girlandlar içinde rozet ve insan başları işlenmiş. Ön yüzde, içinde kitabesi olmayan bir tabula ansata ile altta aslan, kartal, yaban domuzu ve balıkçıl kuşu tasvirleri bulunuyor. Lahit M.Ö. 1. yüzyıla tarihlendiriliyor.

Mezar Stelleri ve Heykel Kaideleri:

Genellikle dikdörtgen prizma şeklinde ve altı üstü profilli olan bu eserler; üzerinde yer alan kitabeleri ile antik Konuralp hakkında önemli bilgiler veriyor. Şehirde çok sayıda ele geçen mezar steli ve heykel kaideleri Konuralp Müzesi bahçesinde sergileniyor.

Konuralp Hamamı:

Konuralp Beldesinde bulunan Hamamın dışında herhangi bir kitabe olmaması nedeni ile hangi döneme ait olduğuna dair kesin bir bilgi yok. Ancak, şehrin Fatihi Konur Alp tarafından tesis edildiği rivayetler arasında. Güney dış duvarı büyük mermer antik bloklarla yapılmış olan bina şehrin en eski Türk yapısı.

Konuralp Camii:

14. yy’da yapılıp, yüz yıl kadar önce Dilaver Ağa isimli bir şahıs tarafından onarılarak bugüne kadar korunabilmiş. Caminin eski bir kilisenin yerine yapıldığı, altından çıkan kiliseye ait olduğu sanılan mermer taban döşemelerinin kaldırılarak müzede koruma altına alındığı edinilen bilgiler arasında.

AKÇAKOCA İLÇESİ GEZİLECEK YERLER

Düzce’nin kuzeyinde ve Karadeniz kıyısında yer alan şirin ilçe Akçakoca, bir tatil ve turizm cenneti. Yazın ilçe kıyılarında canlı bir iç turizm hareketi göze çarpıyor. Karadeniz sahilinde doğal yapısı ile dikkat çeken bu ilçe yaz ayları boyunca özellikle çevre ilçelerde yaşayanların ve bir çok turistin uğrak yerlerinden.

                                                                    Fotoğraf: İrfan Celal Aksoy – Akçakoca

Pırıl pırıl denizi ve yalnızca Akçakoca’ya özel ince, kara kumu gerçekten övgüye değer. Bu sahil şehrinde çok sayıda kaliteli otel, pansiyon, kamping ve restaurantlar turizme hizmet veriyor. Kıyıda bu amaçla yapılmış bir çok konut ve tesis mevcut. 35 km. uzunluğundaki plajları, denizi, kumu, gün batımı, sivil ve dini mimarisi, tarihi Ceneviz kalesi, mağarası ile önemli turizm merkezlerinden.

Akçakoca ilçesi doğuda Zonguldak, güneydoğuda Yığılca ilçesi, güneyde Merkez ilçe ve Çilimli ilçesi, güneybatıda Cumayeri ilçesi, batıda Sakarya, kuzeyde de Karadeniz ile çevrili. 37.802 nüfusa sahip ilçenin en önemli akarsuyu Karadeniz’e dökülen Büyük Melen Çayı. İlçenin en önemli ürünleri fındık ve mısır. Akçakoca denize yakın birkaç tepeyle, bu tepeler arasındaki bir düzlükte kurulmuş. Gelişmesinde yaz turizminin önem kazanmasının da rolü var. Kentin 3 km. batısında halkın Ceneviz Kalesi olarak adlandırdığı bir kale kalıntısı bulunuyor.

Aktaş ve Sarıyayla Şelaleleri:

Ayrıca Akçakoca ilçesine bağlı Aktaş ve Sarıyayla Köyleri sınırları içinde bulunan şelalelerin çevresi, piknik ve yürüyüş yapmak için ideal ortamlar sunuyor.

AKÇAKOCA İLÇESİ PLAJLAR VE YÜZÜLECEK YERLER

Ceneviz Kalesi ve Plajı:

Fındık bahçeleri ve ormanın eteğindeki tarihi kalenin doğu ve batısında eşsiz bir kumsalı olan iki koy arasında yer alıyor. Kalenin surları moloz taşlarla ve kiremit kullanılarak yapılmış. Kalenin yarım yuvarlak çıkıntıları ve kara tarafında yüksek bir kulesi var. Kale Cenevizliler tarafından inşa edilmiş olup, Cenevizliler, Bizans ve Osmanlılar tarafından kullanılmış. Kale avlusu içinde 5.30 metre ölçülerinde bir de sarnıç var. Kale içinde Akçakoca Belediyesince işletilen bir piknik alanı ve plaj mevcut. Akçakoca ve çevresinin önde gelen dinlenme ve eğlenme yeri olan Kale, yaz aylarında insanlarla dolup taşıyor.

Melenağzı Köyü ve Plajı:

Akçakoca’nın 13 km. batısında bulunan bu Melenağzı Köyünde balıkçılık hayli önemli. Köy içinden geçerek Karadeniz’e dökülen Melen Çayı, balıkçı teknelerinin barındığı doğal bir liman görünümünde. Irmak boyunca teknelerle gezi imkanı var. Sahil boyunca geniş plajlar, kır kahveleri, gazinolar ve kamping alanları bulunuyor.

Karaburun Köyü ve Plajı:

Akçakoca ilçesine 10 km. uzaklıkta. Yeşil ile mavinin iç içe geçtiği Karaburun Plajı, doğal kumsalı, şirin ev ve pansiyonları, kır kahveleri, lokanta ve gazinolarıyla yaz aylarının en önde gelen dinlenme ve eğlenme yerlerinden.

                                                                      Fotoğraf: İrfan Celal Aksoy – Akçakoca

Edilli Ağzı Plajı:

Ormanla denizin adeta kucaklaştığı bu alanda geniş ve doğal plajlar, özellikle sakin yer arayanlar için ideal bir ortam bulunuyor.

Fotoğraf: İrfan Celal Aksoy – Akçakoca

Çayağzı Kumpınar ve Akkaya Köyü:

Karadeniz Ereğli yolu üzerinde, Akçakoca merkezinin 7 km. doğusunda başlayan ve sahil boyunca uzanan geniş doğal plajları büyük rağbet gören bu yörede, ormanlar arasında akan derelerde balıkçılık yapılabiliyor. Orman içi piknik ve yürüyüş alanları bulunan bölge zengin kuş türlerine ev sahipliği yapıyor.

                                                             Akçakoca – Fotoğraf: A. Hamid – Ankara

CUMAYERİ İLÇESİ GEZİLECEK YERLER

Cumayeri ilçesi, doğuda Çilimli, güneyde Gümüşova ilçesi, batı ve kuzeyde Sakarya, kuzeydoğuda da Akçakoca ilçesiyle çevrili. İlçeden geçen Büyük Melen Çayı üzerinde Kasım ve Mart ayları arasında rafting ve kano sporlarını yapmak mümkün. Dokuzdeğirmen Köyünde bu amaca yönelik kurulmuş bir tesis bulunuyor.

Düzcede Rafting

ÇİLİMLİ İLÇESİ GEZİLECEK YERLER

Çilimli ilçesi doğuda ve güneyde Merkez ilçe, güneyde Gölyaka ilçesi, batıda Gümüşova, kuzeybatıda Cumayeri, kuzeyde ise Akçakoca ilçeleriyle çevrili ve nüfusu 16.709.

GÖLYAKA İLÇESİ GEZİLECEK YERLER

Gölyaka ilçesi doğuda Merkez ilçe, güneyde Bolu, batıda Sakarya, kuzeyde de Gümüşova ve Çilimli ilçeleriyle çevrili. İlçe merkezine 28 km. uzaklıkta bulunan Kardüz Yaylası kış sporları için uygun durumda fakat herhangi bir tesis bulunmuyor. Gölyaka’da bulunan Kültürpark golf sporu için uygun durumda, bir golf sahası için planlama ve altyapı çalışmaları da sürüyor.

Gölyaka Kültürpark

Gölyaka Güzeldere Şelalesi:

Şehir merkezine 28, Gölyaka’ya ise 16 km. mesafedeki şelale Güzeldere Köyünde ve rakımı 630 metre. Güzeldere Köyünden geçen Bıçkı Deresi üzerinde bulunan Güzeldere Şelalesi 135 m. yükseklikte ve estetik yönden yörede ayrıcalıklı bir konuma sahip. Güzeldere Şelalesi Orman Bakanlığı Milli Parklar ve Av-Yaban Hayatı Koruma Genel Müdürlüğü tarafından “Orman İçi Dinlenme Yeri” olarak tescil edilmiş. Elmacık Dağı (1700 m)’na uzanan bu şelale ve çevresi orman yapısı ile de dikkat çekiyor.

Şelalenin bulunduğu alanda, Kayın, Gürgen, Köknar, Porsuk, Sarıçam, Karaçam, Kestane, Ihlamur, Akçaağaç, Dişbudak, Ceviz, Orman Kavağı, Orman Söğüdü, Orman Gülü, Kara Yemiş, Papaz Külahı ağaçları; Böğürtlen, Üvez, Alıç, Taflan, Kantaron Otu, Kardelen, Arap Sümbülü, Siklamen, Menekşe, Düğün, Eğrelti, Fiğ, Burçak gibi bitkiler de görülüyor. Yaban hayat yönünden de bu bölge zengin. Boz Ayı, Kurt, Tilki, Çakal, Vaşak, Karaca, Geyik, Yaban Domuzu, Sansar, Karatavuk ve Ağaçkakan gibi hayvanlar da bu bölgede görülüyor.

Gölyaka Efteni Gölü Kuş Cenneti:

Efteni Gölü 100 metre yükseklikte, Düzce ile Gölyaka’nın sınırları içinde kalıyor. Şehrin 14 km. güney batısında, Elmacık Dağı silsilesinin eteğinde Asar, Uğur, Küçük Melen sularının ve yan derelerin oluşturmuş olduğu tatlı su gölü. Ana çıkış noktası, Büyük Melen nehrini oluşturuyor.

Efteni Gölü, göçmen kuşların göç yolu üzerinde bulunan önemli ve ender merkezlerden biri. Efteni Gölünde avlanmak yasak. Son zamanlarda kuruma tehlikesi geçiren Efteni Gölü’ne, su kaynakları tekrar verilmiş ancak yine de göl, eski yatağına kavuşamamış. Bunun nedeni ise geçmiş yıllarda tarımsal alan açmak için yoğun bir şekilde yapılan kurutma çalışmaları.

Yaklaşık 150 çeşit su kuşu türüne ev sahipliği yapan gölde, Kuğu, Karabatak, Flamingo, Su Tavuğu, Boz Kaz, Yeşilbaş Ördek, Sakar Meke, Sumru, Kız Kuşu, Çulluk, Balık Kartalı, Balıkçıl, Yılan Boyun, Angıt ilk göze çarpan kuş türleri. Efteni Gölü çevresinde Gölün izlenebilmesi için Kuş Seyir Terasları ile ziyaretçilerin bilgi alabileceği bir de tanıtım merkezi bulunuyor.

Efteni Gölü kuş türlerinin yanı sıra bünyesinde ender bitki türlerini de barındırıyor. Gölün içinde; Nilüfer, Süsen, Düğün Çiçekleri, Kamış, Nane, Su Mercimeği bitkileri kenarlarında ise; Söğüt, Dişbudak, Kızılağaç, Çınar gibi sucul karakterli ağaçlar ilk göze çarpan bitkiler. Türkiye’nin 2. Kuş Cenneti olan Efteni Gölü, kuşlar ve bitkiler için harika doğal bir habitat alanı.

Gölyaka Efteni Kaplıcası:

Efteni Kaplıcası, Düzce – Gölyaka batı yolu üzerinde, şehrin 18 km. batısında, Efteni Gölü’nün kenarında. Değişik sıcaklıklarda üç havuzu bulunan Efteni Kaplıcasında konaklama evi ve pansiyonlarda bulunuyor. Kaplıcadaki suyun debisi 2lt/s, sıcaklığı ise 42 derece. Efteni Kaplıcası romatizmal hastalıklar başta olmak üzere bir çok hastalığı tedavi edici nitelikte.

GÜMÜŞOVA İLÇESİ

Gümüşova ilçesi D-100 kara yolu üzerinde, il merkezine 18 km. mesafede ve Düzce ovasının bitişiğinde yer alıyor. Şehrin güneybatısında yer alan Gümüşova, batıda Sakarya, güneybatıda Bolu, güneyde Gölyaka ilçesi, doğuda Çilimli ilçesi ve kuzeyde Cumayeri ilçesiyle komşu.

KAYNAŞLI İLÇESİ

Kaynaşlı ilçesi doğu ve güneyde Bolu, batı ve kuzeyde de Merkez ilçe ile çevrili. 12 Kasım 1999’da meydana gelen depremden ağır biçimde etkilenmiş, büyük çaplı can ve mal kaybına uğramış. Eskiden Bolu’nun Düzce ilçesinde bir bucak olan Kaynaşlı, 1999 yılında ilçe yapılmış ve aynı yıl kurulan şehre bağlanmış.

YIĞILCA İLÇESİ GEZİLECEK YERLER

Yığılca ilçesi kuzeyde Zonguldak, doğu ve güneyde Bolu, güneybatı ve batıda Merkez ilçe, kuzeybatıda ise Akçakoca ilçesi ile çevrili.

18 Kasım 1994 tarihinde açılan, Roma, Bizans ve Osmanlı dönemlerine ait eserlerin sergilendiği Konuralp Müzesi mevcut. Müzede 1.831 arkeolojik, 456 etnografik ve 3.837 adet çeşitli devirlere ait sikke olmak üzere toplam 6.124 eser yer alıyor. Arkeoloji ve etnografya salonlarında birbirine bağlı duvar vitrinleri yer alan müzenin arkeoloji salonunda 4 adet sikke vitrini bulunuyor.

Hasanlar Baraj Gölü:

Yığılca ilçesinin ulaşım yolu üzerinde ve sulama ve enerji üretimi amaçlı olarak kullanılmakta. Göl çevresi piknik yapmak için ideal bir yapıya sahip. Olta balıkçılığı yapılan göl geçen yıl ilk kez düzenlenen ve geleneksel hale getirilmesi planlanan “Yelken Şenlikleri” ile adını duyurmuş.

Düzce’de yapılacaklar listesi. Düzce’de yapmadan dönme!

• Güzeldere ve Samandere Şelalelerini görmeden,
• Sarıkaya ve Fakıllı Mağaralarının içinde gezmeden,
• Dokuzdeğirmen Köyü yanından geçen Büyük Melen Nehrinde Rafting yapmadan,
• Topuk Yaylası, Kardüz Yaylası veya Hasanlar Baraj Gölünde huzuru koklamadan,
• Arnavut Kardeşler Lezzet Köftecisinde Arnavut Ciğeri ve Düzce Köftesi yemeden,
• Antik Şehri Prusias Ad Hypium kentini ve Antik Tiyatroyu görmeden,
• Konuralp Müzesini ve Tyche Heykelini görmeden,
• Akçakoca’da yeşil ile mavinin iç içe geçtiği doğal kumsallarda yüzmeden,
• Gölyaka Kültürpark’ta doğanın tadını çıkarıp piknik yapmadan,
• Gölyaka’da Türkiye’nin 2. Kuş Cenneti olan Efteni Gölü’nün enfes atmosferini teneffüs etmeden,
• Gani Gastro Cafe’nin enfes kahvaltısı, yemekleri veya tatlılarının ardından çay keyfi yapmadan,

Asla dönmeyin..

Uğrarsanız bizi hatırlayın..

Diğer Düzce yazıları için buraya tıklayın.

Bu rehber hazırlanırken Düzce Valiliği ve Büyükşehir Belediyesinden destek alınmıştır.